جوليوس رابرت اُپنهايْمِر دانشمند هسته‏اي امريكا در 22 آوريل 1904م در شهر نيويورك به دنيا آمد. وي در كودكي، كنجكاوي وسيع و استعداد يادگيري زيادي از خود نشان داد و در جواني با تهيه رساله‏اي درمورد انوار مغناطيسي، استادانش را در اعجاب فرو برد. اوپنهايمر در دوازده سالگي وارد دانشگاه هاروارد امريكا شد و پس از مدت كوتاهي، در حالي كه در كليه دروس سرآمد ديگران بود فارغ التحصيل شد. او تحصيلات خود را تا مدارج بالاتر نيز ادامه داد و در 25 سالگي به مقام پروفسوري رسيد. اپنهايمر پس از چندي سرپرستي تحقيقات وزارت جنگ امريكا را در لس‏آنجلس برعهده گرفت و در سال‏هاي بعد، به مديريتِ مركز تحقيقاتي مهم ديگري دست يافت. اپنهايمر به تحقيق درنحوه شكافت هسته اتم در هنگام نزديك شدن به يك هسته اتم داراي بار مثبت پرداخت و جزئيات آن را تشريح كرد. نتايج اين تحقيقات سرانجام به ساخت بمب هسته‏اي توسط اپنهايمر انجاميد و اين در حالي بود كه جنگ جهاني دوم جريان داشت. با اين حال هرگز به خاطر انهدام بشريت، در تحقيقات مربوط به ساختن آن شركت نكرد. در اوت 1945م، وقتي به او خبر رسيد كه اولين بمب هسته‏اي امريكا، كه او در ساختن آن نقش و سهم اساسي داشته، وحشيانه در هيروشيما منفجر شده و هزاران نفر را به كام مرگ كشانده است، از فرط پريشاني بيمار شد. وي در اين زمان گفت: فيزيك‏دان‏ان به منبعي دست يافته‏اند كه مشحون از گناه و شر است و رهايى ازآن، غيرممكن مي‏نمايد. از اين رو اپنهايمر پس از جنگ، در برابر كنگره امريكا اظهار داشت كه انرژي هسته‏اي بايد انقلابي در زمينه امور عمراني بشر فراهم سازد نه آن كه دنيا را ويران نمايد. وي پس از اين سخنان و نيز انجام فعاليت‏هاي ديگر در راستاي تبليغ صلح جويانه از انرژي هسته‏اي، از مؤسسه تحقيقات هسته‏اي امريكا استعفا كرد و راهي اروپا گرديد. رابرت اوپنهايمر سرانجام در 18 فوريه 1967م در 63 سالگي درگذشت.